คนมอง ทางไกล

คนมองกัน ดื้อรั้น นั้นมีอยู่
คนมองดู ไม่รู้ รักแบบไหน
คนมองรู้ ประจักษ์ รักเช่นไร
คนมองใจ ของฉัน นั้นเพียงเธอ

ไกลทางทางไกลไม่หยุดพัก
ร้างรักไม่สักเท่ารักร้าง
ใจจิตมิดชิดจิตใจกลาง
ปล่อยวางบากบ้างวางปล่อยเอย

มาเป็นกลอนที่มีความหมาย

จริงๆแล้วช่วงนี้สอบหนัก เรียนหนัก เมื่อวานซืนเพิ่งสอบไป พรุ่งนี้ก็สอบ มะรืนก็สอบ
สอบไม่ว่างเว้น สัปดาห์หน้าก็สอบ จันทร์หน้าก็สอบ พุธก็สอบ ศุกร์ก็สอบ

ข้าพเจ้าคงน่วมเป็นกระสอบ

สอบไม่พอ ยังมีงานวิทยาลัย เรื่องระเบียบวินัย การของบประมาณ งานจัดกีฬาสิบสามเข็ม อาคารสถานที่ การประสานงาน ฯลฯ

ล่าสุดวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา ได้ไปประชุมสโมสรนักศึกษาแพทย์ ที่โรงพยาบาลราชวิถี
ได้พูดคุยสารทุกข์ สุขดิบ และปัญหาต่างๆ รวมถึงโครงการของทั้งสองฝาก
และได้แนวทางแก้ไข และการดำเนินการเป็นอย่างดี

หลักในการบริหาร ที่สำคัญในการทำสิ่งต่างๆ ต้องมีเรื่องของการประชาสัมพันธ์เข้ามาเกี่ยวข้องมาก ให้คนรู้ว่าทำอะไร และดีหรือไม่ดีคนตัดสินได้
ท่านประธานแบ่งเรื่องการบริหารจัดการง่ายๆ
ท่านประธานนนท์ดูแลและควบคุมคนในรุ่น โดยเน้นความเฮฮา(ซึ่งท่านทำได้ดี)
ส่วนข้าพเจ้าดูแลเรื่องเอกสารหนัก และการติดต่อสื่อสารกับรุ่นพี่ รุ่นน้องต่างๆนานา

ปิดเทอมเพียงสักครู่ ก็เรียนซัมเมอร์ต่อ ก็มีภารกิจสำคัญนอกจากการเรียน คือ ร่างระเบียบสโมสรนักศึกษาฝั่งพรีคลินิกให้เรียบร้อยภายในหนึ่งเดือน

ซัมเมอร์นี้ ไม่ว่างเอาเสียเลย

ขอทิ้งท้ายด้วยประโยคที่มีทั้งคนเข้าใจ และไม่เข้าใจ

มาเรียนหมอทำไม พวกเธอนี่โง่ที่สุด – ตั้งแต่เข้ามาเรียนหมอ พวกเธอได้ทิ้งความสุขของชีวิตไปหมดสิ้นแล้วนะ”
อ.บุญเชียร คณบดีวิทยาลัยแพทยศาสตร์ที่เคารพรัก

[ผมเรียนให้แม่ครับอาจารย์  ]