เมื่อลูกกระสุนเข้ามาในโรงพยาบาล

18 พฤษภาคม 2553

ชเนษฎ์ ศรีสุโข bloggla.com

นั่งเบื่ออย่างยิ่งในบ้านประหยัด(Safe house) หลังจากวิทยาลัยแพทยศาสตร์ประกาศหยุดให้1สัปดาห์ หวั่นเกรงความปลอดภัยในการเดินทางไปปฏิบัติงานที่ รพ.ราชวิถี-รพ.เด็ก

ซึ่งคิดถูกแล้ว เพราะข่าวล่าสุด(18พค) ห้องผ่าตัดโรคหัวใจ ตึกสอาด ศิริพัฒน์ ถูกกระสุนไม่ทราบฝ่ายยิงเข้ามา[มติชนออนไลน์] เลยไม่รู้ว่ายิงเข้ามาเพราะอะไร หวังจะข่มขู่ชีวิตใครหรือแค่กระสุนลูกหลงเข้ามาเฉยๆ

ก่อนหน้านี้หลายอาคารภายในโรงพยาบาลแห่งนี้ ยามค่ำคืนก็ถูกเลเซอร์สีเขียวไม่ทราบฝ่ายยิงเข้ามาเล่น ทำให้หลายคนหวาดกลัวว่าต่อไปอาจมีกระสุนตามเข้ามาด้วยก็เป็นได้

นี่ขนาดเป็นโรงพยาบาล สถานที่ควรถูกละเว้นไว้แม้ยามศึกสงคราม นะครับนี่ แต่ไม่แปลกใจอะไรเพราะประเทศไทย อะไรก็เกิดขึ้นได้ โรงพยาบาลที่โดนมามากกว่านี้แล้วก็มีอีกหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็น รพ.จุฬาฯ, รพ.ตำรวจ ฯลฯ

แต่ไม่ว่ากระสุนจะเข้ามาอีกเท่าไร ผมคิดว่าบุคลากรทางการแพทย์ทุกภาคส่วน ก็คงทำหน้าที่กันอย่างขยันขันแข็งต่อไป ตามข่าวสารทางโทรทัศน์ก็จะเห็นว่ามีผู้บาดเจ็บ-เสียชีวิตจากสถานการณ์บ้านเมืองปัจจุบันนี้ได้เข้ารักษากันอย่างต่อเนื่อง

ตามหลักจริยศาสตร์ทางการแพทย์ (Medical ethics) หลักดั้งเดิม 4 ข้อแรก

1. Autonomy การเคารพใน “สิทธิของผู้ป่วย” ผู้ป่วยเป็นผู้รับรู้ข้อมูลและกำหนดการตัดสินใจในการรับการรักษา ยกเว้นในกรณีฉุกเฉินที่เสี่ยงถึงแก่ชีวิต แพทย์สามารถให้การช่วยเหลือในกรณีฉุกเฉินได้ (Voluntas aegroti suprema lex) ยังเกี่ยวข้องการเรื่อง “ศักดิ์ศรี” ของผู้ป่วย ทั้งในการมีชีวิตและการจบชีวิตอย่างมีศักดิ์ศรี

2. Beneficence เพื่อประโยชน์สูงสุดของผู้ป่วย โดยไม่มีเรื่อง Conflict of interest หรือประโยชน์ของแพทย์ผู้ให้การรักษาเข้ามาเกี่ยวข้อง (Salus aegroti suprema lex)

3. Non-maleficence ไม่ทำร้ายผู้ป่วย หรือกระทำการใดซ้ำเติมให้อาการเลวร้ายลง ตามประโยคดั้งเดิมว่า “first, do no harm” (primum non nocere)

4. Justice ความยุติธรรม การให้การรักษาผู้ป่วยอย่างเท่าเทียม ไม่แบ่งแยกเพศ สัญชาติ ศาสนา เผ่าพันธุ์ ลัทธิความเชื่อ หรือสีใดใด (fairness and equality)

ดังนั้นแพทย์อาชีพจะยึดถือในประโยชน์ของผู้ป่วยเป็นสำคัญ หากไม่มีปัจจัยที่รบกวนการทำงานมากจนเกินไป (เช่น ลูกกระสุน หรือระเบิด) ได้แต่หวังและภาวนาให้บุคลากรทางการแพทย์ได้ทำหน้าที่กันต่อไป ตามรอยพระราชปณิธาน ของพระราชบิดา ที่ว่า

“ขอให้ถือประโยชน์ส่วนตน เป็นที่สอง ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์ เป็นกิจที่หนึ่ง ลาภ ทรัพย์ และเกียรติยศ จะตกแก่ท่านเอง ถ้าท่านทรงธรรมแห่งอาชีพ ไว้ให้บริสุทธิ์”